GRADIMIR STOJKOVIĆ - biografija

1947. - U banatskom selu Mramorak, trećeg marta, majka Mirjana, službenik u tadašnjoj seoskoj opštini i otac Borivoje, učitelj pa direktor seoske osnovne škole, pored četiri godine ranije rođenog Aleksandra, dobijaju i drugog sina - Gradimira.

1953 - 1957. - Gradimir polazi u školu. Već u prvom razredu preživljava komplikovanu operaciju slepog creva i tešku upalu pluća. U trećem razredu njegova učiteljica, Rozalija - Rožika Popadić, daje mu zadatak da napiše pesmu. I on ispunjava taj zadatak, a učiteljica pesmu šalje na konkurs časopisa Zmaj. Pesma biva nagrađena. Na žalost, ta pesma je zagubljena.

1957. - Porodica Stojković seli se u Vršac. Gradimir se upisuje u OŠ „Vuk Karadžić”. U osmom razredu nastavnica srpskohrvatskog jezika Ruža Popović šalje njegove pesme na nekoliko konkursa, na kojima bivaju nagrađene, a jedna i objavljena u lokalnom listu.

1961. - Završava osnovnu školu. Porodica Stojković se seli u Pančevo, gde se Gradimir upisuje u Tehničku školu „Nikola Tesla”, elektro smer. Iste godine postaje član pančevačkog KUD „Atelje mladih”, mestu okupljanja mladih pančevačkih glumaca, reditelja, slikara, muzičara, književnika, novinara i filmskih stvaralaca, što presudno utiče na njegov život.

1962. - Objavljuje prvi put priču „Povratak u Eden” u beogradskom časopisu Budućnost.

1963. - Dobija nagradu za pesmu na konkursu poezije mladih Vojvodine, koji raspisuje pančevačka biblioteka (žiri: Miroslav Antić, Đorđe Vlajić i Miloš Nikolić). Prvi put objavljuje pesmu u listu Pančevac. Snima prvi amaterski film, zajedno s Ivanom Rakidžićem.

1964 - 1965. - Snima nekoliko amaterskih filmova, za koje dobija nagrade na festivalima širom tadašnje Jugoslavije. U filmovima je najpre bio scenarista i snimatelj. Dobija drugu, potom i prvu nagradu za pesmu na Konkursu poezije mladih Vojvodine. Objavljuje pesme po listovima i časopisima tadašnje Jugoslavije. Počinje da piše za list Pančevac.

1965. - Upisuje studije elektroenergetike na Tehničkom fakultetu beogradskog Univerziteta. S dve pesme biva zastupljen u zborniku Osuđeni na nežnost, objavljenom u Pančevu.

1966 - 1968. - Biva nagrađivan prvim nagradama za pesme na Konkursu poezije mladih Vojvodine. Napušta studije elektrotehnike. Radi kratko kao liftmonter u beogradskom preduzeću „David Pajić”. Snima i nekoliko autorskih amaterskih filmova.

1968. - Upisuje se na Višu pedagošku školu u Beogradu, odsek opštetehničkog obrazovanja. Ženi se prvi put u životu, LJiljanom Dvoržak.

1969. - Kulturno-prosvetna zajednica Pančeva objavljuje mu prvu zbirku pesama Potomak ravnice. Radi i dalje za list Pančevac.

1970. - Završava Višu pedagošku školu. Dobija prvog sina Aleksandra. Zapošljava se u beogradskoj OŠ „Đura Daničić” kao nastavnik osnova tehnike.

1971 - 1976. - Pančevačka Libertatea mu objavljuje drugu zbirku pesama Tuđa vrata 1972. godine. Iste godine odlazi u vojsku, a u januaru 1973. biva primljen u Udruženje književnika Srbije - Društvo književnika Vojvodine. Ženi se drugi put, Slađanom Frča. Počinje da se bavi dečjim filmom, osniva najpre Foto-kino klub u školi, a potom i Atelje mladih talenata. Fotografije i filmovi dece, kojima je mentor, osvajaju brojne nagrade u Jugoslaviji i inostranstvu.

1976 - 1981. -Godine 1976. Pančevac mu objavljuje zbirku pesama Skupo doba, a 1979. godine Jugoslovenska estrada  u Beogradu zbirku Pesme. Ženi se treći put, Vojislavom Borisavljević. Godine 1978. rađa mu se i drugi sin, Vojislav.

1982 - 1984. - Godine 1982. dobija prvu književnu nagradu „Dragojlo Dudić” za roman u rukopisu Rat Novakov i mir, koji sledeće godine objavljuje beogradski izdavač Četvrti jul.

1985. - Izdavačka kuća Vuk Karadžić iz Beograda objavljuje mu roman za mlade Hajduk u Beogradu, koji biva nagrađen nagradom „Politikin zabavnik”. Ovaj roman doživljava godinama potom brojna izdanja, tiraž od nekoliko stotina hiljada primeraka i biva više od petnaest godina najčitanija knjiga za mlade po bibliotekama širom zemlje. Osniva u svojoj školi medijateku, radi kao medijatekar i voditelj Ateljea mladih talenata.

1986 - 1993. - Objavljuje brojne romane za mlade, zbirke pesama i pripovedaka. Postaje jedan od najtiražnijih i najčitanijih pisaca za mlade. Dobija brojne književne nagrade.

1993 - 1994. - U teškim i sumornim danima ovih godina radi za UNICEF i OXFAM programe Hajde da se igramo za decu po izbegličkim centrima Srbije.

1995 - 1996. - Napušta konačno rad u osnovnoj školi, 1995. Zapošljava se u beogradskom Bell Pagete, u marketingu. Osniva i uređuje dečji časopis Deci Bel. Iste godine napušta Bell Pagete, a sledeće se zapošljava u Biblioteci „Laza Kostić” na Čukarici (Biblioteka grada Beograda). Ženi se i četvrti put, Marjanom Marjanović.

1998. - Dobija i trećeg sina, Vasilija.

1999.  Vodi tribine Branko Ćopić (književnost za decu) i Među javom i med snom (književnost za odrasle), sve do njihovih ukidanja 2004. godine. Radi na medijskom opismenjavanju nastavnika u nevladinoj organizaciji Medijafokus. Održava preko hiljadu književnih susreta s decom Srbije, Crne Gore, Makedonije, Hrvatske, Republike Srpske, Bosne i Hercegovine, Mađarske i Rumunije.

2007 - 2010. - Oktobra 2007. godine preživljava moždan udar, a juna 2008. operaciju karotide.  Ostaje u životu.

2010. - Odlazi u penziju. Jula meseca seli se sa porodicom u Brestovik (Beograd, opština Grocka), gde i danas živi.